Η ελιά είναι αιωνόβιο αειθαλές καρποφόρο δέντρο που αγαπιέται από την αρχαιότητα και αποτελεί την πιο διαδεδομένη καλλιέργεια στην Ελλάδα. Διατίθεται τοποθετημένη μέσα σε πήλινο κασπώ.
Η ελιά χαρακτηρίζεται από μακροζωία, ανθεκτικότητα σε δύσκολες συνθήκες, έντονη προσαρμοστικότητα καθώς επίσης δίνει καρποφορία χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες. Τα κυριότερα προϊόντα που παράγονται από την καλλιέργεια της ελιάς είναι το ελαιόλαδο και οι βρώσιμες ελιές. Το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής προέρχεται από τις μεσογειακές χώρες, και κυρίως από την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα.
Ποια είναι η κατάλληλη θέση τοποθέτησης για την ελιά;
H ελιά απαιτεί φωτεινή θέση στην αυλή ή στο μπαλκόνι μας, καλύτερα ημισκιερή προστατευμένη από τον αέρα και την παγωνιά. Αν θέλουμε να την τοποθετήσουμε σε εσωτερικό χώρο, θα πρέπει να της εξασφαλίσουμε φωτεινή θέση, με καλό αερισμό, μακριά από θερμαντικά σώματα, από ψυχρά και θερμά ρεύματα, καθώς και από τζάμια.
Tι φυτόχωμα χρειάζεται η ελιά για να ευδοκιμήσει;
Η ελιά χρειάζεται ένα ελαφρύ εδαφικό μείγμα που να περιέχει περλίτη και ελαφρόπετρα για να εξασφαλίσουμε καλή αποστράγγιση και ικανοποιητικό αερισμό για την ανάπτυξη της ρίζας της.
Τι ανάγκες έχει η ελιά σε πότισμα και λίπανση;
Η ελιά χρειάζεται αραιή λίπανση, από την άνοιξη ως το φθινόπωρο, κάθε δύο μήνες, με μικτό βιολογικό λίπασμα, ώστε να διατηρεί το έντονο πράσινο χρώμα στα φύλλα της. Απαιτεί συχνό πότισμα, τρεις φορές τη βδομάδα τους καλοκαιρινούς μήνες, μια φορά τη εβδομάδα το χειμώνα και οπωσδήποτε και δυο φορές τη βδομάδα άνοιξη και φθινόπωρο.
Μια τελευταία συμβουλή για την φροντίδα της ελιάς
Η ελιά χρειάζεται ψέκασμα μια φορά το μήνα, από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα μέσα φθινοπώρου για προληπτική προστασία από έντομα που προσβάλλουν την τρυφερή βλάστηση. Για τον ψεκασμό της ελιάς χρησιμοποιούμε οικολογικά σκευάσματα θερινού πολτού ή άλατα λιπαρών οξέων. Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε ένα δικό μας σκεύασμα με σκόρδο, πράσινο σαπούνι και καυτερή πιπεριά.
